Weer naar de VW garage

Eerst eens lekker uitslapen. Kwart over elf is een mooie tijd om uit de slaapzak te rollen.
Maar als je zo laat uit je nest komt en dan nog uitgebreid gaat douchen, dan moet je niet zeuren als er geen broodjes meer te koop zijn. Daarom rijden we snel naar de Maximarkt, zo’n lekkere grote supermarkt van Australisch formaat met Oostenrijkse gezelligheid. Alles is er verkrijgbaar. Het is een Blokker, Kruitvat, C&A, Supermarkt, en Mediamarkt in één. Maar wij beperken ons tot de levensmiddelen. Nadat we die terug bij de tent hebben gebracht brengen we maar weer eens een bezoekje aan een Volkswagen Garage. Tenslotte al weer bijna een week geleden.

Een week voor de vakantie bracht ik mijn auto bij de garage, omdat ik vond dat ik mijn rempedaal zo diep kon intrappen. Het gehele remsysteem is toen nagekeken en mij werd verzekerd dat alles in orde zou zijn. Inmiddels raak ik met het rempedaal de bodem en trekt de auto dan sterk naar rechts. Ik ben geen monteur maar volgens mij komt hij daarmee niet meer voor het predicaat ‘alles in orde’ in aanmerking. We vinden vlak bij de camping weer een VW garage met de opvallende naam ‘Porsche’. Ze hebben het druk, maar er loopt toch meteen een monteur mee om even te kijken.
Hij weet niet direct te zeggen wat het kan zijn, maar stelt voor om eerst gewoon de remmen eens te ontluchten. Dat kunnen ze nu direct doen, en daarna kunnen we altijd nog kijken. Zo nemen ze de Caddy onderhanden terwijl wij een uurtje naar de McDonalds gaan voor een burger en de gratis Wifi.
Als we terugkomen is de auto oké bevonden. Er zat inderdaad lucht in het systeem, vermoedelijk veroorzaakt door oude remolie. Daar moet ik het thuis nog eens even met mijn garage over hebben.
Maar voor nu kunnen we verder. We rijden het terrein af en de eerste keer dat ik rem zitten we met onze neus tegen de voorruit. Kijk, zo hoort een auto te remmen.
De rest van de dag doen we niet zoveel meer. We pluizen de reisgidsen en folders uit om te kijken wat we hier de komende dagen willen gaan doen. We hebben inmiddels wel redelijk definitief besloten niet meer door te reizen naar het Zillertal, maar tot het eind van de vakantie op deze camping te blijven. Dat is voornamelijk vanwege de omgeving en het feit dat we geen zin hebben nog eens te verkassen, niet omdat we de camping zo geweldig vinden.
Het Zillertal is hier ook maar 100km vandaan. Daar kunnen we dus makkelijk een dagtocht van maken. Het weer schijnt vanaf vrijdag ook op te knappen, en dan is er vanuit deze plek voldoende te ondernemen.
Maar vandaag is er nog regen en is het behelpen tijdens het koken. Met de tent dicht hebben we net dat beetje minder ruimte. Niet dat de tent zo klein is, maar er staat nogal veel binnen. Ach, het is ook wel één van de charmes van kamperen. Hoewel ik liever zon zou hebben dan charmes.
Na het eten vragen vijf Fransozen of ze naast ons mogen staan. Wel zo netjes dat ze het eerst vragen. We geven aan dat ze natuurlijk welkom zijn, geen probleem.
Als ze eenmaal staan hebben we daar spijt van. Zo dichtbij was de bedoeling eigenlijk niet.
Maar op vakantie zijn we de moeilijkste niet, dat zijn we de rest van het jaar op ons werk al.
Wel een beetje gedragen dan, Fransoosjes. Beetje bijtijds jullie kop houden vanavond. Niet dat we vroeg naar bed gaan, maar het gaat om het principe. Je moet ze kort houden, die Fransozen.
Het blijven rare vogels. Neem nou deze groep, drie jongens en twee meiden in twee tentjes. Moet ik geloven dat er een jongens- en een meisjestent is? Zo platonisch kunnen vijf jonge mensen niet op vakantie gaan. Maar in iedere tent een stel, en de vrijgezel ergens erbij, dat wil je toch ook niet.
Ze zoeken het maar uit, maar ik vind het raar. Overigens hebben we grotere problemen dan onze buren, wij hebben lampolie gekocht die niet wil branden.